Haluk'un İnancı

Dün internete bağlanamadığımdan bugüne kalmış olan bir şiiri paylaşacağım. Dün Tevfik Fikret'in 97. ölüm yıldönümü idi. İnternette gezinirken rast geldiğim ve çok hoşuma giden bir şiiri paylaşmak istiyorum. Tevfik Fikret'in dünya görüşünü ve aynı zamanda istek ve dileklerini yansıtan bu şiiri çok beğendim. İyi okumalar.

Bir yaratıcı güç var!  ulu ve akpak,
Kutsal ve yüce; ona vicdanımla inandım.

Yeryüzü vatanım, insansoyu milletimdir benim,
Ancak böyle düşünenin insan olacağına inandım.

Şeytan da biziz cin de, ne şeytan ne de melek var;
Dünya dönecek Cennete insanla, inandım.

Yaradılışta evrim hep var, hep olmuş, hep olacak,
Ben buna Tevrat'la, İncil'le, Kuran'la inandım.

Tekmil insanlar kardeşi birbirinin... bir hayâl bu!
Olsun, ben o hayâle de bin canla inandım.

İnsan eti yenmez; "oh" dedim içimden, "ne iyi",
Bir an için dedelerimi unuttum da, inandım.

Kan şiddeti besler, şiddet kanı; bu düşmanlık
Kan ateşidir; sönmeyecek kanla, inandım.

Elbet şu mezar hayatı zifiri karanlığın ardından
Aydınlık bir kıyamet günü gelecek, buna  inandım.

Aklın, o büyük sihirbazın, hüneri önünde
Yok olacak, gerçek dışı ne varsa, inandım.

Karanlıklar sönecek, yanacak hakkın ışığı,
Patlayan bir volkan gibi bir anda, inandım.

Kollar ve boyunlar çözülüp, bağlanacak bir bir
Yumruklar şangırdayan zincirlerle, inandım.

Bir gün yapacak fen şu kara toprağı altın,
Bilim gücüyle olacak ne olacaksa... inandım.

 

Tevfik FİKRET

Ölüm Üzerine Anlık 27.01.12

Farkında olmadan ölümle her an yan yana yaşıyoruz. Çizginin diğer ucuna geçtiğimizde “ölmüş” oluyoruz diğer tarafında “canlı”. İnternet bazlı sosyal yaşamın olmadığı zamanlarda geride bir eser bırakabilmiş olanlar, o eserler okunarak hatırlanırdı. O kişiyi şahsen tanıyan tanımayan herkes okur ve bir anlamda yaşatırlardı. Fakat bu eserlerin, hiçbir zaman okunan kişi tarafından bir insanın elinden çıkmış olduğu gerçeği hissedilmez. Evet birileri yazmıştır ve o kişi şuan yoktur, bunun bilincindedir okuyucu fakat her satırında bunu hissedemez çünkü resmidir, çünkü üstünde düşünülerek yazılmıştır, çünkü “yapaydır”. İnternet bazlı sosyal medya ile beraber, bütün insanlığın tek tek her birinin, anlık duyguları ve bu duyguların taşıyıcıları cümleleri kaydediliyor. Ölümünden 2 gün önce yazdığı küçük bir cümle bizi (beni) yazmış olabileceği bir kitaptan daha çok etkiliyor. Her bir insanın birçok anı insanlığın ortak hafızasına kaydediliyor ve bir kez daha ölümle ne kadar yan yana yaşadığımızın “farkına” varmamızı sağlıyor. Fakat bu farkındalık da doğamızın bir getirisi olarak, geçici oluyor.